บุญที่ปลื้มใจ

            จำได้ว่าบุญที่ทำมากับวัดพระธรรมกายมีเยอะมาก ทำทานก็ประเภทเรียกว่าใบโมทนาบัตรมีประมาณสักหลายพันใบได้ ทำมากบ้างน้อยบ้าง แต่ไม่เคยตกบุญอะไรเลย รักษาศีลก็ทำมาเป็นสิบๆปี ทำสมาธิก็ทำทุกๆวัน บุญที่ใช้แรงกายแรงใจ สติปัญญาความสามารถและอีกสารพัดจะนับถ้วน มีบุญหลากประเภทที่ได้จากการมาเข้าวัดที่นี้ มาลองคิดๆดูเราเองก็ได้บุญไปไม่ใช่น้อยเลย
            แต่บุญที่ปลื้มที่สุดของตัวเองคือ บุญที่ได้ทำสมาธิจนมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีพอใช้ได้ และมีใจเนื่องกับสัมมาอะระหัง มีใจอยู่กับสมาธิเป็นอารมณ์ได้ทั้งวัน หลับตาลืมตา นั่งนอนยืนเดิน เรียกได้ว่าอย่างน้อยก็ดีใจที่เกิดมาเพื่อมาทำเป้าหมายคือหยุดนิ่ง เกิดมาเพื่อมาแสวงหาหนทางแห่งนิพพาน นี่คือบุญที่ปลื้มใจมาก เพราะว่าไม่เคยคิดว่าคนธรรมดาอย่างเราพอเอาจริงเข้าก็ทำสิ่งเหล่านี้ได้เหมือนกับเขา มีความสุขกับเขาเหมือนกัน